از سر خوانی سعدی، بی اعتنا به آن عاشقی‌های خفت‌بار (3)
اين «شخص» سعدی خيلی قيمت دارد. کم کم‌اش، کلمه ديگری به ما هديه کرده است تا بگذاريم کنار «من»، «خود» و «خويشتن». وگرنه می‌شد به عادت مالوف بگويد مثلا: بنده از پای اندرآمد... راستش را بخواهيد يک جورهایی بوی فرديت می‌شنوم از اين «شخصم»:
گم شدم در راه سودا رهنمایا ره نمای
شخصم از پای اندرآمد دستگیرا دستگیر
۳ نظر:
البته شاید هم منظور-اش «شخصیت» بوده. به قیاس آن شعر معروف مولانا که: «زاهد بودم ترانه‌گویم کردی...»
نه. در اینجا بحث های نسبتاَ مفصلی شده اگر مايليد:
http://www.facebook.com/#!/permalink.php?story_fbid=139859049407297&id=844214319
شاید هم بوده " شستم از پای در آمد". جدی نگیرید البته
ارسال یک نظر