سه‌شنبه، دی ۲۸، ۱۳۸۹

از سر خوانی سعدی، بی اعتنا به آن عاشقی‌های خفت‌بار (3)
اين «شخص» سعدی خيلی قيمت دارد. کم کم‌اش، کلمه ديگری به ما هديه کرده است تا بگذاريم کنار «من»، «خود» و «خويشتن». وگرنه می‌شد به عادت مالوف بگويد مثلا: بنده از پای اندرآمد... راستش را بخواهيد يک جورهایی بوی فرديت می‌شنوم از اين «شخصم»:
گم شدم در راه سودا رهنمایا ره نمای
شخصم از پای اندرآمد دستگیرا دستگیر

۳ نظر:

یک‌بارگی گفت...

البته شاید هم منظور-اش «شخصیت» بوده. به قیاس آن شعر معروف مولانا که: «زاهد بودم ترانه‌گویم کردی...»

رضا قاسمی گفت...

نه. در اینجا بحث های نسبتاَ مفصلی شده اگر مايليد:
http://www.facebook.com/#!/permalink.php?story_fbid=139859049407297&id=844214319

khosro گفت...

شاید هم بوده " شستم از پای در آمد". جدی نگیرید البته