از گرداننده دوات به خواننده

 کتاب «از»ها (40):

از تنهائی (2)

صحنه‌ تنها جایی است که در آن تنهائی وجود ندارد. حتا اگر آنجا هیچ بازیگری جز شما حضور نداشته باشد. در این معنا تنهائی نداشتنِ تماشاگر است.